Smurfentaart tiramisu met abrikoos en witte chocolade

Eén van mijn favoriete vlaaien is een smurfentaart. Je weet wel zo'n vlaai met abrikozencompote, een dikke laag slagroom en héél veel witte chocoladeschilfers... Mmh heerlijk !
Een hele tijd geleden maakte ik trouwens ook al eens smurfentaart koekjes gebaseerd op deze lekkere taart.

Blijkbaar zit ik momenteel midden in een echte tiramisu fase dus vandaag heb ik al weer een variant op de traditionele versie met koffie en amaretto voor jullie klaar. Deze tiramisu met jam van abrikozen en witte chocolade is echt iets voor zoetebekken zoals ik. Zoals steeds maak ik mijn tiramisu zonder rauw ei erin, maar je kan de crème natuurlijk helemaal maken zoals jij wil. Wat van deze versie een smurfentaart tiramisu maakt is de combi van abrikozen en witte chocolade met een romige crème.

Je maakt de tiramisu best een dag voordien zodat alle smaak en likeur tijdens de nacht goed kan intrekken.

Benodigdheden:

• 250 gram mascarpone
• 200 milliliter slagroom
• 2 zakjes vanillesuiker
• 1 zakje Klop-Fix (=slagroomversteviger)
• lange vinger koekjes
• confituur of jam van abrikozen
• Crème de peches likeur
• witte chocolade schilfers

Werkwijze:

• Doe de mascarpone in een kom en roer de kaas eens goed door. Voeg de vanillesuiker, de Klop-Fix en de room toe en meng alles luchtig op. Het mengsel wordt snel stevig, mix dus niet te lang want je crème mag nog lobbig zijn. Is je crème wat te stevig voeg er dan wat likeur aan toe.

• Leg lange vinger koekjes op de bodem van je schaal of dessertglaasje.
• Besprenkel goed met de likeur zodat de koekjes ervan doordrongen zijn.

• Lepel hier een laag jam over.

• Lepel hier een laag van je mascarpone mengsel over.

• Leg opnieuw een laag langer vinger koekjes hierop.
• Besprenkel de koekjes opnieuw met likeur.

• Lepel opnieuw een laag mascarpone mengsel erop.

• Bestrooi met witte chocolade schilfers. Heb je geen chocoladeschilfers dan kan je zelf er maken door met een dunschiller langs een dikke plak chocolade te snijden.
• Zet je dessert enkele uren, liefst een nacht in de ijskast zodat alle smaken goed kunnen intrekken.

Conclusie:

Dat een echte zoetebek zoals ik vind dit heerlijk vind is geen verrassing. Maar dat mijn man nog een tweede portie nam wel ! Er is dus slechts één conclusie mogelijk : dit is lekker !